سلام دوستان گرامی"
بعد از مدتها امدم وبلاگم رابروز کردم. اما کجا وچطورش مهمه!!! مهمه چون امسال ماه رمضان را پیش اقا ابا الجسن امام رئوف بودم حال خوشی دارم احساس سبکی خاص بهم
دست داد که تا حالا توی عمرم چنین حالی نداشتم. با خودم قرار گذاشتم هر سال ماه مبارک رمضان بیام اینجا ودر این دریای جوشان کرم ورحمت خدا صفا کنم. چرا نیام؟ وقتی شب
بیست ویکم دعای جوشن کبیر رسید به این قسمت که ((یامن بهائـــــــــــــــــــــــه کبریائـــــــــــــــــــه)) تنم لرزید واشکم در امد خوب که نگاه کردم تا
حالا به خدا اینجور معرفتی پیدا نکرده بودم.عاشق خدا شده بودم دوست داشتم ان لجطه دیگه همه چی تموم میشد اسمون خیلی قشنگ شده بود ولی افسوس که نشد دیگه ...نشد
بگذریم ... چه دعای زیبایی بود . مداحش هم که سید رضا نبوی بود با ان لحن حزینی که می خوند واقعا تاثیرش را در مردم کنار خودم می دیدم . به خودم افتخار میکردم که شیعه امام
علی هستم و این مردم بواسطه اهل بیت با من هم کیش وبرادران وخواهرانم هستند. بهر حال می خواستم اینو بگم که من در مورد خدا همون حدس وگمانی را دارم که باورم دارم که
او همانست که واقعابذاتش هست.فهمیدید که چی میگم؟؟ خدایـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی سـراســر مـهـــر.