بازدید امروز :11
بازدید دیروز :17
کل بازدید :151904
تعداد کل یاداشته ها : 151
03/12/13
10:18 ص
.jpg)
.jpg)
.jpg)
9570.jpg)
.jpg)
ای دل ، رسم این شهر عجیب است بیا برگردیم
قصد برخی فریب است بیا برگردیم
آنکه یک روز دل به نگاهش دادیم
خنده اش سرد و غریب است بیا برگردیم
****************
خدایا من کوچکم ، ضعیفم ، ناچیزم ، پر
کاهی در مقابل طوفان ها هستم ، به من
دیده ای عبرت بین ده تا ناچیزی خود را ببینم
و عظمت و جلال تو را براستی بفهمم
و به درستی تسبیح کنم. "شهید چمران"
این چه شوریست که در دور قمر می بینم
همه آفاق پر از فتنه و شر می بینم
هر کسی روز بهی می طلبد از ایام
علت آن است که هر روز بدتر می بینم
ابلحان را همه شربت ز گلاب و قند است
قوت دانا همه از خون جگر می بینم
اسب تازی شده مجروح به زیر پالان
طوق زرین همه بر گردن خر می بینم
دختران را همه در جنگ و جدل با مادر
پسران را همه بد خواه پدر می بینم
هیچ رحمی نه برادر به برادر دارد
هیچ شفقت نه پدر را به پسر می بینم
پند حافظ بشنو خواجه برو نیکی کن
که من این پند به حق گنج گهر می بینم
صدای خدا را می خواستم بشنوم
ندا آمد به ناله و توبه گنهکار گو ش کن
***********************
می خواستم خدا را نوازش کنم...
ندا رسید:کودک یتیم را نوازش کن
گفتند:دستان افتاده ای را بگیر
***********************
خواستم چهره خداوند را ببینم...
ندا آمد بصورت مادرت بنگر...
خواستم به خانه خدا بروم
ندا آمد قلب انسان مومن را زیارت کن
***********************
خواستم صدای نفس خدا رااحساس کنم...
ندا آمد...صدای نفس عاشق صادق را بشنو
***********************
خواستم خدا را در عرش ببینم
ندا آمد به انسانی که به دستور خدا حرکت میکند بنگر...
***********************
ندا آمد از پرخوری و شکم سیر فاصله بگیر...
می خواستم به خدا به پیوندم...
ندا آمد از بقیه ببر...حتی از خودت...
***********************
خواستم صبر خدای را ببینم...
ندا آمد بر زخم زبان بندگان تحمل کن
***********************
خواستم سیاست الهی را مشاهده کنم...
ندا آمد عاقبت گردنکشان را ببین...
***********************
ندا آمد ارحام و خویشانت را یاد کن.
ندا آمد امورت را به او واگذار کن و برو...
گفتی که به دل شکستگان نزدیکم ما نیز دلی شکسته داریم ای دوست
ظریفی گفت:
خدا بر اریکه مرصع عشق تکیه کرده ما را نظاره می کند.به سوی او خواهیم رفت
و همه درد دلهایمان را در دامان بزرگیش خواهیم ریخت.!
روحم را پرواز داد...
راست می گوید...
چه حاجت است به گوشی که درد دلهایمان را از ما بدزدد و به دیگری دهد،
وبه چشمی که اشکهایمان را ببیند و خیس نشود،
وبه دلی که غمهایمان رو حس کند و غمگین نشود،
وبه دستانی که گرمایش رو از سردی دستانمان دریغ کند.
چه حاجت است؟...
محبوبم:
روزی که به سویت خواهم آمد از شوق صورتم را با اشک غسل می دهم.
سر بر سینه صبورت خواهم نهاد و درد دلهایم را در دامانت خواهم ریخت.
با تو خواهم گفت از نامردی مردمانت...
با تو خواهم گفت از دنیایی که شادیش در لابلای غمها اسیر است...
با تو درد دل خواهم کرد و تو چه صبورانه گوش خواهی داد...
معبودم:
آن روز فقط من خواهم بود و تو...
من و تو!
یا می بخشی یا...
هیچ گونه چاره‌ی جانم مکن
رنج من می‌بین و فریادم مرس
درد من می‌بین و درمانم مکن
جز به دشنام و جفا نامم مبر
جز به درد و غصه فرمانم مکن
گر نخواهی کشتنم از تیغ غم
مبتلای درد هجرانم مکن
ور بر آن عزمی که ریزی خون من
جز به تیغ خویش قربانم مکن
از من مسکین به هر جرمی مرنج
پس به هر جرمی مرنجانم، مکن
گر گناهی کردم از من عفو کن
ور خطایی رفت تاوانم مکن
اگه تمام عالم را جستجو کنی ، دوستی هم چون امام عصر « علیه السلام » نمی یابی که :
هر چند به یادش نباشی ، تو را از یاد نبرد ؛
هرچند او رها کنی ، تو را رها نکند ؛
هر چند او جفا کنی ، از عطا دریغ نورزد ؛
هر چند در حقش دعا نکنی ، به درگاه خداوند برایت دعا کند ؛
هر چند از او گریزان باشی ، از تو روی بر نگرداند ؛
هر چند موجبات رنجش او را فراهم کنی ، رنجوری تو را بر نتابد ؛
هر چند به او سر بلندی نیفزایی ، او سبب افتخار و بزرگی تو باشد ؛
اگر از حال او بی خبر باشی ، از احوال تو بی خبر نماند ؛
اگر تو حضور او را درک نکنی ، همیشه و هر جا همراه تو باشد ؛
اگر از ارتباط با وی خودداری کنی ، خود به تو پیغام دهد ؛
اگر از او دفاع نکنی ، تو را بی پناه مگذارد ؛
اگر هزاران مرتبه قلبش را شکسته باشی ، باز عذرت را می پذیرد ؛
اگر بارها زیاد نقض میثاق کرده باشی ، راه بازگشت به سویت نبندد ؛
اگر تو او را دوست نداری ، او تو را دوست دارد ؛
اگر تو امانت دار شایسته ای برایش نباشی ، او امین و راز نگه دار تو باشد ؛
اگر تو او را یاری نرسانی ، او پشتیبان و یاور تو باشد ؛
اگر کوچکترین خدمتت را به رخش کشی ، بزرگترین لطفش را به رویت نیاورد؛
... و اینها همه در حالی است که هیچ نیازی به تو ندارد و به عکس ، تو سرا پا نیاز و احتیج
دیروز به خانهء قدیمی و خالی پدر بزرگ سری زدم ، خانه ایی که زادگاه من است ، خانه ایی از جنس خشت و خاک با تیرچوبی های قدیمی ...
بوی اون محله و عطر اون فضا برای من فراتر از یک آرامشگاه است ، طوری که وقتی پا به آن خانه میگذارم از زمان خارج می شوم و در خوشی های کودکانه غرق می شوم ...
واقعا زمان در آنجا سریعتر از بیرون میگذرد ...
الان بامداد آدینه روز است ، در گذشته آدینه ها همیشه سری به خانه پدربزرگ میزدیم ، خانه آن زمان ما با خانه پدربزرگ فاصله ایی نداشت ، از کوچه های تو به توی محله های قدیمی ، شاید ده دقیقه پیاده فاصله بود ...
پدر که صبح های آدینه در منزل بود و طبق روزهای دیگر هفته از سر عادت سحرخیز ، با روشن کردن رادیو فیلیپس با نوای مرشد شیرخدا روزش را آغاز می کرد ، البته روزهایی که کیفش کوک بود سری به جعبه کاست هایش میزد و یکی از این سه نام از ضبط شروع به خواندن می کردند ، یا مرضیه ، یا هنگامه اخوان و یا داوود مقامی ...
و این آغاز یک آدینه روز بود ...
کوچکتر که بودم ، اصولا صبح آدینه بعد از صبحانه با پدر سری به خانه بابابزرگ میزدیم ...
بابا با چرخ بیست و هشت هندیش من رو جلوی چرخ سوار می کرد و پیش به سوی خونه آقاجان ...
اوصولا سر راه چند نفر آشنا رو همیشه میدیدم ، با سلام و احوالپرسی های صمیمی ...
یه خونه سر راه خونه پدربزرگ بود که همیشه پنجرش باز بود و دو-سه تا کله دختر بچه هم سن و سال خودم ازش بیرون ، و بابا با اون دختر بچه ها خوش و بشی می کرد و ادامه راه ، و خونهء دیگه ایی نزدیک خونه آقاجان که همیشه یه آقای لال دم درش نشسته بود و با سر با بابا و من حال و احوال پرسی می کرد ...
و بالاخره خونه پدربزرگ که بعد از یک سرازیری در انتهای کوچه بود و بابا همیشه بالای سرازیری از دوچرخه پیاده میشد و من مثل شازده ها در دالان ورودی خانه از دوچرخه به پایین میآمدم ...
آدینه روزها خونه پدربزرگ همیشه شلوغ بود ، و مادربزرگ با چایی داغ و انگور چفته بندی و انار و انجیل خشک شده از ما پذیرایی می کرد ...
رفتن خونه بابا بزرگ با خودمون بود ، اومدمون با خدا ...
اون موقع ما تلفن نداشتیم ، بابابزرگ اینا تلفن داشتند ، گاهی تا ظهر اونجا بودیم و بعدش بابا می رفت مامان و داداش کوچیکه رو با نهاری که مامان حاضر کرده بود میآورد اونجا ، یا اینکه زنگ میزد به عزیز خانم زن همسایه که از پنجره به مامان بگه که پاشند بیان خونه آقاجان ...
بعضی ظهرهای آدینه میشد که همه دختر و پسرهای بابابزرگ با خانواده هاشون ، غذاهاشون رو بر می داشتند و ناهار می اومدند خونه آقاجان ...
چه سُفرهایی بود ، غیر از برکت و صفا ، دل خوش هم داشت ...
اتاق های تو در تو پُر از صفا و شادی ...
یادش بخیر ...
چه روزهایی بود ، و خاطرات این روزها و یک عالمه خاطرات ، باعث شده که این خانه متروکه برای من آرامشگاهی باشه و آرامشگاه بمونه ...
| با توجه به این که حملات قلبی به خصوص سکته‌های قلبی در اوایل صبح بیشتر اتفاق می‌افتند و در این زمان غلظت خون به حداکثر رسیده، فشار خون و فاکتورهای لخته شدن خون در رگ‌ها در بیشترین میزان آن است، بنابراین بیدار شدن در این زمان می‌تواند به کنترل و تنظیم گردش خون و کارکرد قلب کمک کند. |
|
|
| ایسنا: تحقیقات نشان می‌دهد؛ ادای به موقع نماز صبح و بیدار شدن از خواب طولانی مدت به ویژه در حوالی صبح می‌تواند در پیشگیری از بیماری‌های قلبی عروقی موثر باشد. دکتر مهرداد فخرالدینی متخصص قلب و عروق واحد علوم پزشکی ایران گفت: با توجه به این که حملات قلبی به خصوص سکته‌های قلبی در اوایل صبح بیشتر اتفاق می‌افتند و در این زمان غلظت خون به حداکثر رسیده، فشار خون و فاکتورهای لخته شدن خون در رگ‌ها در بیشترین میزان آن است، بنابراین بیدار شدن در این زمان می‌تواند به کنترل و تنظیم گردش خون و کارکرد قلب کمک کند. وی در ادامه ضمن بیان اینکه گرفتگی قلب و حملات قلبی از خطرناک‌ترین بیماری‌هاست و عامل اصلی تصلب شرائین و انسداد شاهرگ‌ها خواب طولانی مدت در شبانه روز است، افزود: ادای نماز صبح به دلیل همزمانی آن با اوایل صبح و همچنین ایجاد آرامش روحی در افراد در کاهش فاکتورهای خطر حملات قلبی موثر است. وی افزود: علاوه بر این فاکتور، در فصل زمستان نیز به دلیل تاثیر سرما، افزایش گرفتگی عروق و حملات قلبی بیشتر دیده می‌شود. دکتر فخرالدینی خاطرنشان کرد: بنابراین نماز به موقع در هنگام صبح و بیدار شدن در اوایل صبح به جلوگیری از سکته‌های قلبی کمک کرده و نقش موثری در فعالیت هورمون‌ها، سلول‌ها و در نتیجه تنظیم گردش خون دارد. |
نازار دلی را که تو جانش باشی
معشوقه ی پیدا و نهانش باشی
زان می ترسم که از دل آزردن تو
دل خون شود و تو در میانش باشی
دانی که به دیدار تو چونم تشنه؟
هر لحظه که میرود فزونم تشنه
من تشنه ی آن دو چشم مخمور تو ام
عالم همه زین سبب به خونم تشنه
